Bu hikaye leyleklerin bir köyü nasıl tamamen değiştirdiğini anlatıyor. Evet uluslararası bir öneme sahip olan ve leylek köyü olarak bilinen Eskikaraağaç Köyü leyleklere sahip çıkarak kendisini bam başka bir noktaya taşımayı başarmış. Nasıl mı?
Bursa, kuzey – güney yönünde göç eden kuşların ve özellikle leyleklerin geçiş yolu üzerinde bulunuyor. Her yıl yüzbinlerce leylek İstanbul, Karacabey ve Bursa üzerinden geçerek, İç Anadoludan devamla Hatay civarından ülkeyi terk ediyorlar. Bu nedenle sulak alan yönünden ve besin açısından zengin olan Bursa’ın ilçe ve köylerinde kendilerine uygun buldukları alanlarda yuvalar yaparak üremek için buraları tercih ediyorlar. Bu köylerden birisi de Avrupa Leylek Köyü ünvanını almış olan Eskikaraağaç.
Üç tarafı göl ile çevrili Eskikaraağaç Köyünün yukarıdan görünüşü
Prof. Dr. İsmet Arıcı ve eşi Franziska Arıcı, Bursa Uluabat Gölü çevresindeki köylerde ve özellikle Eskikaraağaç köyünce leylekleri takip etmişler ve ilk sayımları gerçekleştirmişler. Sonrasında köyde üreyen leylekleri ve yuvalarını takibe alıp, üreme başarılarını ve hayatta kalma durumlarını takip etmişler. Prof Dr. ve eşi, özellikle elektrik telleri nedeniyle ölen leylekler olduğunu görünce bir çalışma başlatıyorlar ve çıplak olan elektrik tellerinin kablolu hale gelmelerini sağlıyorlar.
Daha sonra, göle dökülen kanalizasyonun da kuşlara ve çevreye zarar vermemesi için, Prof. Arıcı, Köy Muhtarı Rıdvan Çetin ve Karacabey Belediyesinin çalışmaları ile kumlu elek sisteminin ilk defa kullanıldığı kanalizasyon arıtma tesisi yapılıyor Eskikaraağaç köyüne. Bu tesisin yapılması ve elektrik tellerinin artık tehlike arz etmemesi sayesinde özellikle daha fazla leyleğin sağlıklı ürmesini sağlamak için direklerin üzerine yuva platformları kuruluyor. Bu platformlar sayesinde bazı yuvalarda 4-6 arası yavruyu görmek artık mümkün.
Yuvadan uçmaya neredeyse hazır olan leylek yavruları
Leyleklerin yaşamı için atılan bu adımlar elbetteki dikkat çekiyor ve köye gerek yurt içinden gerekse de yurt dışından hayvan severler, ornitologlar, bilim insanları, fotoğrafçılar ve turistler gelmeye başlıyor. Bunun üzerine ekonomik olarak köylünün yüzü gülmeye başlıyor. Bu defa köylüler misafirleri daha güzel ağırlayabilmek için bazı projeler yazıyor ve yatırımlar talep ediyorlar. Eskikaraağaç Köyü Kadınları Çevre Koruma ve Kalkındırma Derneği (EKADER) de bu süreçte kurulan ve proje üreten derneklerden birisi. Yine muhtarın ve özellikle belediyenin çabaları ile köy çevresinde leylek yürüyüş yolu, et ve balık lokantaları, müze, gözlem kuleleri ve pansiyon yapılıyor. Tüm bunlar sayesinde köy ıssız bir yerden ziyade cıvıl cıvıl ve modern bir hal alıyor. Şimdi Eskikaraağaç köyüne gittiğinizde nefis yemekler yemeniz ve keyifle gezip dolaşmanız mümkün. Turna balığını bu restoranların birinde bizzat deneyip çok beğendiğimi söylemeliyim…
Eskikaraağaç köyündeki yaban hayat müzesinde bulunan tahnit kuşlar (doldurulmuş kuşlar) bugüne kadar gördüğüm en başarılı örnekler. Üstelik tek tek de değiller. Neredeyse tamamı eşli. Yani bir kuşun hem dişisi hem de erkeği aynı anda görülebiliyor. Ayrıca uçar pozisyonları da o kadar ustaca yapılmış ki gerçekten canlı gibiler. Çok çok beğendim.
Köyde dolaşırken bir fotoğraf sergisinde dolaşıyor gibi hissediyorsunuz kendinizi. Her tarafta harikulade leylek fotoğrafları bulunuyor. Köy kahvesinde, evlerin ve sokakların duvarlarında bu fotoğrafları görmeniz mümkün. Dar bir sokakta köşeyi döner dönmez karşınıza enfes bir leylek tablosu çıkıyor. Köy manzarasındansa leylek fotoğrafları seçilmiş olması çok iyi düşünülmüş. Köyün ismine yakışır böyle fotoğrafları başka bir yerde görmek mümkün değil. O nedenle leylek fotoğrafları köyün süsü gibi. Çok yakışmışlar. Fotoğrafların yanı sıra bazı duvarlara da resimler yapılmış. Yanı kısacası köy bir açık hava müzesi gibi.
Peki bu fotoğraflar kimin diye merak edenler için söyleyeyim. Tamamı sevgili Alper Tüydeş’e ait. Hiç bir maddi karşılık beklemeden fotoğraflarını vermiş. Sadece fotoğraf mı? Duvarlara resimlerin yapılmasından leylek platformlarının yerleştirilmesine, izleme kameralarının yerleştirilmesinden köyün tanıtılmasına kadar bir çok aşamada fedakar bir biçimde çalışmış Alper. Milli Parklar ile birlikte kaçak avın önüne geçmek için de mücadele vermiş. Ayrıca bir çok yaralı kuş için yaptığı çalışmaları da söylemeden geçmek olmaz. Köyde tanımayan yok gibi. Ben köyün içerisinde fotoğraf çekerken köylüler “Hoş geldin. Seni ilk defa görüyoruz. Alper var fotoğrafçı, o hep gelir buralara” demişlerdi. Ben de Alper arkadaşım olur deyip havamı atmıştım 🙂
Fotoğrafçı ve doğa dostu Alper TÜYDEŞ
Bir köy leyleklere sahip çıkarak modern ve örnek bir köye dönüşmüş. Doğa kendisine yapılan iyiliğin karşılığını fazlasıyla vermiş. Köyde çalışmalar hala devam ediyor. Yeni yatırımlar ve kültürel etkinlikler için projeler düşünülüyor, hazırlanıyor. Zaten Eskikaraağaçta 10 yıldan beri Leylek Festivali yapılıyor. Bu sayede hem kültür turizmi gerçekleştiriliyor hem de köy tanıtılıyor. Bu festival özellikle son 3 yıldır Karacabey Belediyesinin özverili çalışmaları ve katkıları ile daha çok bilinir ve sevilir hale gelmiş. Belediyelerin bu tür çabalara daha çok destek vermesi dileklerimle haddim olmadan Karacabey Belediyesini ve belediye Başkanını tebrik etmek istiyorum. Hep beraber çok güzel bir iş ortaya çıkartmışlar.
Leylekler ile köylülerin dostlukları da artık sır değil. Leylek dostu Adem amcanın hikayesini duymuşsunuzdur. Basında Sevgili Alperin objektifinden görüntülenen aşağıdaki fotoğraf ile çokça yer aldı… Her gün sabah ve akşam Adem amca yıllardır dost olduğu leyleğini elleri ile besliyor. “Hiç dokunmaya çalışmadım, uzaktan seviyoruz bir birimizi” diyor Adem amca.
Bu güzel köyün hikayesini noktalarken, Nisan ile Eylül ayları arasında Eskikaraağaç köyüne mutlaka uğrayın derim. Artık neredeyse 100 adete ulaşan leylek yuvalarında sevimli yavruları ve telaşlı ebeveynlerini görebilirsiniz… Ha bu arada, Karacabey Longozuna hiç gitmediyseniz bahar aylarında orası da bam başka oluyor. Benden söylemesi… Esen kalın…
Comments